Naamsverandering bij interlandelijk geadopteerden

Je naam is belangrijk. Het is een deel van je identiteit en geeft je verbondenheid met je familie weer. Bij adoptie krijgen kinderen de achternaam van de nieuwe ouders en veel adoptieouders veranderen ook de voornaam van het kind in een meer Westerse naam. De adoptieouders doen dit vooral om hun kind te beschermen tegen pesten en plagen, of omdat de oorspronkelijke naam lastig uit te spreken is. In dit artikel zijn geadopteerden aan het woord die hun naam weer terug veranderden in hun oorspronkelijke Zuid-Koreaanse naam.

Micro-agressie

In onze blanke maatschappij krijgen geadopteerden met een andere huidskleur meer te maken met vooroordelen, discriminatie en microagressie dan hun blanke ouders vaak doorhebben. Bij micro-agressie lijkt een opmerking niet discriminerend, maar wordt het gesuggereerd. Zo kan een opmerking als ‘waar kom je écht vandaan?’ indirect de legitimiteit van je bestaan op jouw plek in twijfel brengen.

Geadopteerden met een andere huidskleur ondergaan dezelfde raciale microagressie als niet-geadopteerde mensen met dezelfde huidskleur, maar zij krijgen bovendien te maken met commentaren en microagressie die samenhangen met adoptie. Zo kan adoptie-microagressie impliciet zeggen dat biologische familie waardevoller is dan adoptiefamilie, kritiek uiten op adoptie en/of afstand doen, of op de oorspronkelijke ouders. Een Westerse naam bij een Aziatisch uiterlijk kan vragende blikken opleveren en opmerkingen als “Maar wat is je echte naam?” Geadopteerden worden vaak geconfronteerd met vragen naar gevoelige, persoonlijke informatie, ongeacht of ze dat willen of niet en er wordt druk op hen uitgeoefend om deze informatie te delen.

Dit alles kan meespelen bij het besluit van geadopteerden om hun Westerse naam terug te veranderen naar hun oorspronkelijke naam.

Identiteit en verbondenheid

De eerste auteur van het artikel over Zuid-Koreaans geadopteerden die hun Westerse naam terug wijzigden naar hun Koreaanse naam, ging zelf door dit proces heen. Hij deed samen met collega’s een onderzoek naar de achtergronden van de naamsveranderingen van acht Amerikaans-Koreaans geadopteerden en vier Europeaans-Koreaans geadopteerden (2 Deens, 1 Frans, 1 Nederlands) en de belemmeringen waar ze tegenaan liepen. Alle deelnemers waren teruggeweest naar Zuid-Korea, negen van hen woonden er nog en ze hadden allemaal gezocht naar hun oorspronkelijke familie (zeven hadden die gevonden).

Het terug-veranderen van hun naam bleek bij alle deelnemers deel uit te maken van een lange zoektocht naar hun identiteit. Ze waren voorafgaand aan de naamsverandering niet comfortabel met hun identiteit en met het terugvorderen van hun naam probeerden ze een verloren deel van zichzelf te herstellen.

Vaak speelde het contact met de geboortefamilie mee bij het besluit de naam te veranderen – de emotionele band met familie en cultuur werd met de naamswijziging benadrukt. Voor sommigen vergrootte de naam het gevoel van verbondenheid met de Koreaanse achtergrond, waardoor ze zich minder buitengesloten voelden. Een van de deelnemers vertelde dat het troostend aanvoelde om weer de eerste naam te dragen die je hoorde na je geboorte.

Vier van de geadopteerden waren al ouder toen ze geadopteerd werden – éen van hen vertelde hoe hij op zijn 7^e bij zijn adoptie een andere naam kreeg. Omdat hij nog levendige herinneringen aan zijn oorspronkelijke naam en familie in Zuid-Korea had, voelde het als een redelijk natuurlijk proces om zijn oorspronkelijke naam weer aan te nemen. 

Eeuwige buitenlander

Alle deelnemers probeerden met de naamsverandering de adoptie-microagressies en het steeds moeten delen van hun adoptieverhaal te beëindigen. Europese geadopteerden hadden bovendien de ervaring dat ze vaak in het Engels aangesproken werden, als eeuwigdurende buitenlander in hun eigen land. Het gebruik van de Koreaanse naam voorkwam dat niet, maar beperkte wel de situaties waarin vreemden zich afvroegen waarom je zo’n Westerse naam had en door bleven vragen.

Andere redenen voor de naamsverandering hingen samen met redenen van afstand, omstandigheden voorafgaand aan de adoptie, omstandigheden na de adoptie en het zoeken naar roots.

Tenslotte speelde ook de volgende generatie een rol in de naamsverandering – éen van de deelnemers vertelde dat hij niet wilde dat zijn kinderen een Westerse achternaam hadden waarbij ook zij geconfronteerd werden met een naam die zichtbaar anders was dan hun etniciteit “hij kan met zijn uiterlijk beter Derek Son heten dan Derek Smith”.

De geadopteerden konden ook spelen met de keuze voor de Westerse of Aziatische naam: met welke naam ze zich voorstelden hing af van de situatie, de context, het gemak en wat op dat moment comfortabel voelde.

Drempels

Er moesten ook hobbels worden genomen:

Bij alle geadopteerden was er sprake van een combinatie van factoren die hen ertoe aanzette om hun naam terug te veranderen.

Voorlichting!

De auteurs pleiten ervoor dat aspirant adoptieouders goed worden voorgelicht over de consequenties die hun keuze voor oorspronkelijke of Westerse namen kunnen hebben. Hoe de geadopteerde er later tegen aankijkt is echter heel persoonlijk. Er is slechts een kleine groep die besluit over te gaan tot naamsverandering, maar voor deze kleine groep is het wel erg belangrijk voor hun welzijn.

Reynolds (Taewon Choi), J. D., Bhattacharjee, C., Ingraham, M. E., & Anton, B. M. (2021). Name Reclamation for Transracial Korean Adoptee Returnees in the United States and Europe. Adoption Quarterly, 1–38.

Samenvatting door G. ter Meulen, KennisBureau ter Meulen, voor Pleegzorg en Adoptie