Ieder kind heeft recht op een thuis!

"Ik ben Caroline Petersen, moeder van een zoon en dochter, beiden geadopteerd uit Colombia. Daarnaast ben ik vrijwilligster van Wereldkinderen."

"We hadden een kinderwens en wilden een kindje een gezinsleven, onze liefde en bescherming geven."

"Dat is al lang geleden. Het verliep deels naast medische processen. De VIA bijeenkomsten waren vooral gericht op wat er niet goed kon gaan, op zich wel goed omdat je daardoor beter voorbereid was wanneer dingen anders liepen dan je op voorhand had verwacht. Er werd toen gezegd dat de wachttijd voor het adopteren van een jong kindje zeker 5 jaar zou zijn maar in ons geval was dit vanaf het aanmelden bij justitie tot het in mijn armen houden net 4 jaar, dus dat was best wel snel."

"Ik heb alleen maar positieve reacties gekregen. Mijn kinderen zijn inmiddels 23 en 25 jaar oud en wonen niet meer thuis. Doordat je tijdens de adoptieprocedure in Colombia contact maakt met andere adoptieouders kon je eenmaal thuis ervaringen met elkaar uitwisselen die o.a. met adoptie te maken hadden en dat was fijn.""

"Er werd in het regiokrantje een vrijwilliger voor de wachtgroep gezocht. Ik was op dat moment al meerdere jaren adoptieouder van twee kinderen, had tijd en had zelf tijdens onze eerste adoptieprocedure het toeleven naar de adoptie en het samen kunnen delen met andere aanstaande adoptieouders gemist en wilde dit graag faciliteren. Er was nog een vrijwilligster die zich had aangemeld en mijn vriendin en haar zus die ook via Wereldkinderen hadden geadopteerd gaven aan dit te willen doen. Zo zijn we met drie wachtgroepen die vijf keer per jaar bijeen kwamen gestart. Twee groepen in Alkmaar en één in Andijk. De secretaris van onze regio ging emigreren en zo werd ik ook gelijk bestuurslid én secretaris van onze regio. Daarna volgden meerdere functies en heb ik een paar jaar als vertegenwoordiger van Wereldkinderen in het Noordhollands adoptieplatform meegedraaid. Later kwamen daar ook de aankomstbezoekjes, de ouderbijeenkomsten en het voorzitterschap bij.
Momenteel ben ik landelijk coördinator voor de wachtgroepen en begeleid ik samen met een andere vrijwilliger een ouderbijeenkomstgroep. Daarnaast sta ik voor het brengen van aankomstbezoekjes op de lijst maar deze zijn er de laatste tijd nauwelijks in onze buurt geweest. Ook neem ik deel aan het coördinatorenoverleg waarbij de landelijke coördinatoren samen met de directie en ons aanspreekpunt van het bureau ervaringen en informatie uitwisselen en meedenken over verschillende aangelegenheden."

"Sinds oktober 2004."

"Ik vind het belangrijk om een ruimte te kunnen faciliteren waar (aanstaande) adoptieouders elkaar kunnen ontmoeten om ervaringen uit te wisselen/gedachten kunnen delen die met adoptie te maken (kunnen) hebben. Het geeft mij voldoening om de ervaring en kennis die ik zelf heb opgedaan te kunnen doorgeven en ik vind het waardevol om mee mogen (be)leven met de ouders en het kunnen meedenken met het managementteam vanuit de positie van adoptieouder én vrijwilliger.
Als vrijwilliger heb ik ook aan meerdere studiedagen meegedaan en krijgen we jaarlijks een vrijwilligersdag waarbij een deel gericht is op kennisoverdracht en een deel ontspanning. Altijd een leuke dag."

"Wereldkinderen is een professionele organisatie met veel kennis en ervaring op het gebied van adoptie. Het is daardoor een waardevolle gesprekspartner voor ministeries die bij adopties en ook kinderhulpprojecten betrokken zijn.
Daarnaast ondersteunt Wereldkinderen in verschillende landen projecten/kinderprogramma’s waardoor kinderen kans op een betere toekomst in hun geboorteland kunnen krijgen. Voor die kinderen die niet kunnen opgroeien in een gezin in hun geboorteland is er een mogelijkheid om hier in de geborgenheid van een gezinsleven op te groeien."

"Voldoende werk voor en rond adoptie, kennisoverdracht, vraagbaak, genoeg donateurs/sponsoren voor de projecten, een gesprekspartner te kunnen zijn bij ministeries die betrokken zijn bij adoptie en kinderhulp."