)
In Zuid-Afrika zorgen grootmoeders voor hun wees geworden kleinkinderen. Onze partner Hillcrest Aids Centre in Kwazulu Natal, ondersteunt de gezinnen op maat. Het centrum biedt hulp, zorg en voorlichting aan mensen en families die met hiv/aids in aanraking zijn gekomen.
Mijn oma is mijn beste vriendin geworden
Gogo Busisiwe Myeza woont in KwaNyuswa en heeft zes kleinkinderen, in leeftijd variërend van 6 tot 17 jaar. Haar motivatie om deel te nemen aan de Sinovuyo ouderschapscursus is heel simpel, ze wil een beter leven voor haar kleinkinderen. "Ik heb drie dochters opgevoed en alle drie raakten ze zwanger toen ze tieners waren. Dus nu ik mijn kleinkinderen opvoed, wil ik hen anders opvoeden, goed met hen communiceren en ervoor zorgen dat ze zich vrij voelen om met mij over alles te praten, zodat ze niet dezelfde fouten maken...".
Om te beslissen met welk kleinkind ze aan de opleiding zou deelnemen, was haar 15-jarige kleindochter Yolanda de voor de hand liggende keuze voor Busisiwe. "Eerlijk gezegd hadden we helemaal geen goede relatie en maakten we veel ruzie", geeft Busisiwe toe. "Yolanda is erg koppig en werd boos en sloot zichzelf op in haar kamer. Ze kwam laat thuis na school en ik wist nooit waar ze was, wat me veel stress bezorgde omdat ik altijd bang was dat er iets gebeurd was of dat ze zwanger zou raken ".
Yolanda
Als een populaire en extraverte tiener geniet Yolanda ervan om tijd door te brengen met haar vrienden en is ze een fervent netbalspeelster die na school uren doorbrengt met het oefenen en spelen van haar favoriete sport. "Mijn tijd met mijn vrienden en het spelen van netbal helpt me te ontspannen en ik kon nooit begrijpen waarom mijn gogo altijd zo boos op me werd omdat ik de dingen deed die ik leuk vond..." zegt Yolanda.
Het samen bijwonen van de Sinovuyo-sessies heeft Busisiwe en Yolanda echter geholpen om naar elkaar te luisteren en elkaars standpunt te begrijpen. "Ik heb mijn gogo nooit gevraagd waarom ze altijd zo boos op me was en ze heeft me nooit uitgelegd waarom ze bang was dat ik zwanger zou worden", legt Yolanda uit. "Maar we hebben geleerd om beter met elkaar te praten en naar elkaar te luisteren en dankzij dat is het een stuk beter gegaan. Nu communiceren we goed en als ik problemen heb, is zij de enige persoon met wie ik kan praten. Ze heeft me de ruimte gegeven om vrij te zijn en mezelf te zijn bij haar, ze is mijn beste vriendin geworden."
Vertrouwen en respect
Busisiwe geeft toe dat haar gedrag en houding ten opzichte van discipline veel is veranderd sinds ze voor het eerst aan het programma deelnam. "Ik ben gaan beseffen dat schreeuwen en gillen niet helpt als je een kind opvoedt, zeker niet bij tieners die hun eigen gedachten en meningen hebben. We zijn elkaar de afgelopen weken gaan vertrouwen en respecteren en dat helpt me om me minder zorgen te maken..."
Busisiwe zegt dat het programma haar er ook toe heeft aangezet beter voor zichzelf te zorgen, zowel lichamelijk als geestelijk, en ook dit begint positief uit te werken in haar leven. "We hebben geleerd over de voordelen van lichaamsbeweging en hoe dit kan helpen om met stress om te gaan", legt Busisiwe uit, "dus ik probeer actiever te zijn, vooral in mijn moestuin, en dit helpt me ook om rustig te blijven."
Met nog vijf programmaweken voor de boeg, zijn Busisiwe en Yolanda allebei enthousiast om door te gaan met hun sessies. "We kijken allebei uit naar de sessies en onze tijd samen" lacht Yolanda, "we lachen vaak om dingen 'tot het pijn doet! Ik hou echt heel veel van mijn gogo en nu weet ik hoeveel zij ook van mij houdt..."
